Voor de derde keer dit jaar ging vanochtend de reis naar het Duitse Goch om te trainen bij Holger Hetzel. Mijn grote eigenwijze vriend Tyamo Landzicht WS (Tygo x Hornet Rose) stond op de wagen. Het is ontzettend tijdrovend dat trainen bij een ander. Om half 10 vertrokken we, om kwart over twee waren we terug op stal en dat voor één paard.
Zijn er geen trainers bij ons in de buurt? Jawel, genoeg. Maar ik heb een tik dat ik wil trainen bij de besten, die het zelf in de ring ook laten of hebben laten zien en ook nog eens in een mooie, lichte stijl. Als ik niet kan winnen (en dat doe ik zelden), dan moet het er in elk geval mooi uitzien. Daar komt toch weer die hardnekkige dressuuramazone in me boven drijven denk ik… Wat ik ook fijn vind is om dingen te overleggen, zoals wel of geen ander bit?
Veel trainers zijn ruiters en handelaren en die zijn druk… Heel druk… Die zijn in het weekend op concours en trainen in het begin van de week de thuisblijvende paarden en de leerlingen die intern zitten en proberen tussendoor ook nog een paard of wat aan klanten te verkopen. En terecht, er moet geld op de plank komen. Dus zitten ze niet op een Wendy Scholten te wachten. Althans, zo denk ik erover. Holger is ook trainer, ruiter en handelaar, maar is zo’n workaholic en trainingsgek dat hij de deur voor me openzette!
Iedereen weet dat ik een aantal keren bij Albert Voorn heb mogen trainen. Daar heb ik elke dag nog plezier van, maar met Holger Hetzel zit ik toch een stapje dichter bij huis. In de strijd tegen de klok als mama, amazone, hippisch journalist en evenementenpromotor probeer ik links en rechts wat tijd te winnen. Zo zie je me ook niet meer zo vaak als eerder in de ring, al komt dat ook vanwege het gebrek aan oudere concourspaarden. Jonkies, it is….
Goed, ik heb weer huiswerk! Er zat een lange tijd tussen de laatste trainingen, maar ik heb thuis wat dingen aan Tyamo Landzicht kunnen verbeteren en bevestigen. Zoals de gedragenheid en kracht. Hij wil(de) zich graag lang maken na de hindernis. Holger’s tip was om hem na de sprong terug te zetten naar de stap en snel weer aan te galopperen en dit vaak te herhalen, net zolang tot hij uit zichzelf gaat ‘zitten’. Als je dat doet, remt hij vanzelf af en heb je bijna geen hand meer nodig.
Dit werk heb ik thuis veel gedaan. De volgende stap was nog meer oprichting. Na de hindernis de galop verzamelen, je hand wat op tillen, de nek van het paard als hoogste punt houden en terug naar de stap. Heel consequent bleef hij daar vandaag op door hameren en tussen de bedrijven door hielp hij andere amazones met de dressuur, want dat is echt helemaal zijn ding! Wie bij Holger wil rijden, begint bij de B van basis. Rechtgericht, aan het been, constant en licht in de aanleuning en losgelaten in het lijf. Gelukkig heb ik al een vracht bagage meegekregen van Toos Brinksma en mocht ik dat riedeltje overslaan.
Wanneer de volgende training is: geen idee. Maar ik heb alweer zin om thuis aan de slag te gaan. Zou je het leuk vinden om een keer spring- of dressuurles van mij te hebben op Paardensportcentrum Lichtenvoorde, vraag gerust naar de mogelijkheden!
Jarmke Navis, bedankt voor het maken van de foto’s!
