Je vertrekt om half 8 ’s ochtends van stal met je paard en bent om 3 uur ’s middags terug, zonder op concours te gaan… Vandaag ging de reis naar het Limburgse Evertsoord voor een training van Albert Voorn.
Het was april vorig jaar dat ik daar voor het laatst was aangezien Milan op komst was en wat heb ik er weer naar uitgekeken! Gaandeweg in mijn rijden zijn er toch weer oude (verkeerde) gewoontes ingeslopen waar Albert meteen een vinger op weet te leggen.
Extra leuk is dat vriendin Marliek Snuverink vandaag met haar paard mee was. In mijn zwangerschap heeft ze Florence voor me gereden en als dank wilde ik haar graag een training cadeau doen. Ze stapte net als ik uit het zadel met een glimlach van oor tot oor en zette op de terugweg zoveel mogelijk tips en aanwijzingen die ze vandaag kreeg in haar telefoon. “Zo kan ik ze niet vergeten!” Dat is nog eens gemotiveerd zijn! Zo lees ik zelf nog wel eens mijn artikel terug dat ik al eens voor de Bit schreef.
Vandaag werd ik me er onder meer weer van bewust dat ik nóg stiller moet/kan zitten bij het aan galopperen, dat ik me niet moet gaan vastzetten bij het afremmen maar met een recht bovenlichaam en gestrekte knie even moet gaan staan en dat je eerst op je binnenteugel afremt in plaats van op je buitenteugel zodat je paard dan makkelijker op het achterbeen terugkomt. Tips waarmee ik vooruit kan. Net als het verkrijgen van de controle over de enorme voorwaartse drang van m’n super bestdoener Eulanda (Ustinov).
Marliek moest eventjes wennen, maar pakte de aanwijzingen van Albert goed op. Het is erg interessant om te zien hoe een paard verandert gedurende de training, waarbij de focus continu ligt op houding, zit, balans en de effect van de hulpen. Kortom, het gaat er bij Albert niet zo zeer om hoe je paard springt, maar wat de invloed van jou is op het paard. En die moet zo min mogelijk storend zijn…
Ik raad iedereen aan om een keer bij hem te gaan trainen!!! Dit is top basiswerk! Het springgedeelte van vandaag is hier op video terug te kijken.
ps: Irma, de cappuccino met Amaretto smaakte weer heerlijk! Alleen daarvoor zou je al naar Limburg rijden, net als voor jullie gastvrijheid.